REKOMENDACJE PZL NAUCZANIE JĘZYKA POLSKIEGO JAKO OBCEGO

W odpowiedzi na propozycję współpracy z Polskim Związkiem Logopedów w obszarze wsparcia uczniów z doświadczeniem migracji skierowaną do logopedów na seminarium w dniu 19 marca w Poznaniu przez prezes Fundacji Wspierania Kultury i Języka Polskiego im. M. Reja, p. Urszulę Majcher Legawiec, przewodnicząca Komisji Oświaty ZG PZL, p. Milena Stasiak,  przygotowała poniższe opracowanie na potrzeby ekspertów opracowujących projekty podstaw programowych:

PODSTAWA PROGRAMOWA - NAUCZANIE JĘZYKA POLSKIEGO JAKO OBCEGO

Nauczanie języka polskiego jako obcego polega na kształceniu systemu językowego porównywalnie do zasad pracy logopedy nad budowaniem systemu języka ojczystego u dzieci i młodzieży o opóźnionym rozwoju mowy oraz z zaburzeniami mowy.

W opinii Polskiego Związku Logopedów logopedzi posiadają niezbędne kompetencje do nauki języka polskiego dzieci i młodzieży z doświadczeniem migracji w takich obszarach, jak rozumienie wysłuchanych treści, budowanie i stałe poszerzanie czynnego i biernego zasobu leksykalnego, rozumienie struktury tekstu i jego funkcji komunikacyjnych oraz artykulacji i prozodii.

"Biorąc pod uwagę podobieństwo działań nauczyciela języka obcego i logopedy programujących kolejny język bądź język ojczysty w umysłach uczniów ..."(Ciszewska-Psujek, 2018), metody glottodydaktyczne wykorzystywane są w pracy zarówno logopedy, jak i nauczyciela języka obcego.

W podstawie programowej PZL rekomenduje:

Założenia ogólne:

1. Kształcenie kompetencji komunikacyjnej, czyli ogólnej sprawności językowej w obszarach:

• sprawności językowej - lingwistycznej, pragmatycznej, sytuacyjnej i społecznej (Grabias, 1990).

2. Kształcenie recepcji mowy z zastosowaniem metod dostosowanych do wieku i potencjału intelektualnego oraz specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci i młodzieży.

3. Kształcenie recepcji i ekspresji mowy odpowiednio do budowania zasobu leksykalnego na poziomie konkretnym i kolejno na poziomie abstrakcyjnym.

4. Kształcenie aspektu fonetycznego języka zgodnie z normą ortofoniczną (przez specjalistów - logopedów)

5. Kształcenie aspektu gramatycznego języka z uwzględnieniem rozwijania pojęć i procesów myślenia adekwatnie do rzeczywistych doświadczeń.

6. Jednoczesne kształcenie odmiany mówionej i pisanej języka.

Treści kształcenia: Porównywalne do treści zawartych w podstawie programowej nauki języka nowożytnego.

Warunki: Nauczyciel języka polskiego jako obcego powinien posiadać kwalifikacje logopedyczne.

Metody pracy:

• logopedyczne, pedagogiczne, lingwistyczne (Jastrzębowska Pelc-Pękala , 2019) w tym, polisensoryczne i glottodydaktyczne, np.:

- bezpośrednia - konwersacyjna,

- gramatyczno - tłumaczeniowa,

- audiolingwalna,

- naturalna.

Bibliografia:

1. Ciszewska-Psujek U. ,(2018), Metody glottodydaktyczne w rozwijaniu kompetencji gramatycznej dzieci objętych terapią logopedyczną, [w:] red. Domagała A., Mirecka U., Metody terapii logopedycznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s. 245-259.

2. Grabias S. ,(1990) Pojęcie sprawności językowej a praktyka logopedyczna, [w:] Logopedia, 17, s. 51-63.

3. Jastrzębowska G., Pęc-Pękala O., (1999), Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Logopedia Pytania i odpowiedzi podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, s. 633-66

Opracowanie:

/-/ Milena Stasiak

Przewodnicząca Komisji ds. Oświaty
Polskiego Związku Logopedów

pobierz:
2019.06. rekomendacja PZL ws. nauczania jęz. polskiego jako obcego.pdf [69.6Kb]