Warszawa,dnia 06 czerwca 2011 r.

Pan
Jacek Paszkiewicz
Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia
Ul. Grójecka 186
02-390 Warszawa

W związku z projektem rozporządzenia Pręzesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 24 maja 2011 w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju ambulatoryjna opieka specjalistyczna wyrażamy stanowczy sprzeciw wobec planowanego obniżenia wartości punktowej porad w zakresie logopedii do poziomu 3,5 pkt. Do tej pory wartość porady logopedycznej trwającej minimum 30 minut wynosiła 4 punkty. Przy bardzo zróżnicowanych i znacznie obniżonych w tym roku cenach za I punkt w poradni logopedycznej, cena porady wynosiła, w zależności od oddziału Wojewódzkiego NFZ, od 24 PLN (województwo podkarpackie) do 36,8
PLN (województwo mazowieckie, dolnośląskie).

Na terenie całego kraju działają744 placówki, które mają podpisane umowy na świadczenie porad w zakresie logopedii. W placówkach tych przyjmowani są pacjenci z bardzo ciężkimi zaburzeniami mowy i języka, m.in. osoby z autyzmem, po udarach, urazach czaszkowo-mózgowych, z rzadkimi zespołami genetycznymi, osoby niedosłyszące i głuche. W większości przypadków jednorazowa sesja rehabilitacyjna (porada) trwa znacznie dłużej niż 30 minut i wymaga sporego nakładu pracy ze strony logopedy, specjalisty neurologopedy czy specjalisty surdologopedy, przy jednoczesnym braku możliwości bezpośredniego kierowania na niezbędne dodatkowe badania diagnostyczne, np. badanie słuchu, badanie psychologiczne, badanie laryngologiczne. Dla kazdego pacjenta opracowywany jest indywidualny, uwzględniający jego stan oraz mozliwości plan terapii i przygotowywane są odpowiednie ćwiczenia. Niestety, Międzynarodowa Klasyfikacja Procedur Medycznych ICD-9 zawiera tylko sześć procedur związanych z terapią zaburzeń mowy i języka:
93 .71 Terapia dysleksji
93.72 Terapia afazji (i dysfazji)
93.13 Ćwiczenie mowy przełykowej
93.74 Terapia defektów wymowy
93.75 Leczenielcwiczenia wymowy - inne
93. 86 Terapia psychologiczna lub neurologopedyczna

Powyższy zestaw nie wyczerpuje faktycznych procedur i standardów postępowania logopedycznego, ani nie wskazuje jednoznacznie na stopień wyspecjalizowania porady logopedycznej. Ograniczona liczba procedur medycznych utrudnia znacznie wykazanie zróżnicowania między leczeniem prostej wady wymowy a np. pracą nad usprawnianiem językowym osób z autyzmem. Nalezy podkreślić, że porady logopedyczne udzielane pacjentom z tak poważnymi zaburzeniami mowy i języka, jak afazja, opóźniony rozwój mowy, dyzartria, czy
terapia osób niedosłyszących i niesłyszących, polegają na jednoczesnym wykorzystywaniu co najmniej dwóch (a njczęściej trzech) spośród wyżej wymienionych procedur. Przykładem może być terapia osób z afazją, gdzie prowadzona jest podstawowa w tym wypadku procedura 93.72, ale bardzo często tez procedura 93.74 (terapia defektów wymowy) oraz procedura 93.75 (ćwiczenia wymowy - inne).
Poradnie czy gabinety logopedyczne świadczące usługi w zakresie umów podpisywanych z NFZ nie są placówkami generującymi wysokie koszty związane z procesem diagnozowania. Jak wspomniano powyżej specjalista neurologopeda czy surdologopeda nie ma możliwości zlecania jakichkolwiek badan diagnostycznych, a do udzielania porad wykorzystuje swoją wiedzę, doświadczenie i niezbędne pomoce logopedyczne tworzone w większości przypadków samodzielnie. Co więcej, listy procedur medycznych nie zawierają żadnej procedury związanej z oceną logopedyczną pacjenta i przeprowadzaniem diagnozy. W związku z tym, każdy pacjent
konsultowany przez logopedę - zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem - musi (!) zostać poddany terapii, bez względu na to, czy jej potrzebuje.

W zwipku z powyższym wnosimy o uwzględnienie naszego sprzeciwu i umożliwietie roz|iczania świadczeń w zakresie logopedii zgodnie ze standardami postępowania logopedycznego poprzez włączenie wszystkich procedur związanych z rehabilitacją mowy do listy procedur podstawowych W1. Możliwość wyboru odpowiednich procedur wykorzystywanych w rehabilitacji poszczególnych zaburzeń mowy przyczyri się do właściwego ich rozliczania - porady udzielane w przypadku prostych wad wymowy będą miały mniejszą wartość punktową, a w przypadku rehabilitacji poważnych zaburzeń mowy większą wartośĆ punktową, odpowiednio do stopnia zaburzenia oraz wkładu pracy logopedy / specjalisty neurologopedy / specjalisty surdologopedy. Obawiamy się, że obniżenie wartości punktowej za poradę logopedyczną przyczyni się do marginalizowania
pacjentów z najcięższymi zaburzeniami mowy, w przypadku których wkład pracy logopedy i koszty związane z przygotowaniem niezbędnych pomocy logopedycznych jest bardzo wysoki.
Jednocześnie zwracamy się z prośbą o umożliwienie rozliczania w poradni logopedycznej świadczenia specjalistycznego kompleksowego. Porady logopedyczne spełniają definicję w/w świadczenia, z tym tylko wyjątkiem, że są udzielane nie przez lekarza, a przez logopedę /specjalistę neurologopedę/ specjalistę surdologopedę. Niestety w ubiegłych latach w wielu Oddziałach Wojewódzkich odmawiano zgody na rozliczanie porady kompleksowej.

z poważaniem

Przewodnicząca

Polskiego Związku Logopedów

Anna Żebryk - Stopa